Zondagavond 4 mei 2014 19.30 uur.
Het is mooi weer, er staat geen wind en de zon schijnt.
Zeventig jaar staat het monument al op het terrein van de oude aardappelmeel fabriek en elk jaar wordt er in opdracht van de Dorpsvereniging op 4 mei een bloemstuk neergelegd ter nagedachtenis aan de dood van deze 3 onschuldige mensen. Hun graven zijn niet bekend.
Het monument is mede daarom zo waardevol voor hun nabestaanden.
Vanavond is er voor de eerste keer in 70 jaar, een stille tocht. Een tocht van de witte ophaalbrug naar het monument bij de fabriek in Woudbloem. De tijd is verder gegaan. Maar oorlog en vrede zijn nog altijd thema die hoog op de agenda’s van de wereldpolitiek staan. Ook voor mensen zoals u en ik zijn oorlog en vrede nog steeds thema’s waarvan we dagelijks kennisnemen. Misschien wel daardoor is er behoefte om gezamenlijk te laten zien dat ons dat niet onberoerd laat. Dit kan door dicht bij huis te herdenken. Onschuldige slachtoffers van een oorlog, lang geleden, maar nog immer in ons collectieve geheugen gegrift. Een uiting van medeleven met alle onschuldige slachtoffers van oorlog en geweld.
Ondertussen zijn er bij de witte ophaalbrug een dertigtal belangstellenden gearriveerd. Het zijn vooral familieleden en nabestaanden. Vanuit het dorp zelf zijn er een stuk of tien bewoners waaronder een aantal kinderen.
Lopend vanaf de brug lopen we in een lange rij stil en ingetogen naar het monument. Bij huisnummer 17 staan we even stil. Er liggen witte rozen bij de kleine ‘Stolpersteine’ voor het huis.
Staande in een kring rondom het monument leest Maxime Smit het gedicht voor dat is geschreven door Nathalie van der Zande en voorgelezen tijdens de nationale herdenking op de Dam in Amsterdam in 2003.
Frouke Roukema speelt vervolgens het ingetogen muziekstuk ‘Musette simple’ op haar trekharmonica. Om precies 20.00 uur volgen twee minuten stilte.
De groep stille mensen valt uiteen. De Woudbloemers gaan richting huis en een aantal familieleden blijft nog achter voor een informeel samenzijn.
De eerste herdenkingstocht in ons dorp is een feit en we weten zeker dat er ook volgend jaar opnieuw een stille tocht zal zijn.
Marian Van Den Berghe