Zaterdagochtend 29-11-2014 om 9.00 uur verzamelen bij de witte ophaalbrug in Woudbloem. Het is koud, de oostenwind waait hard en herinnerd ons eraan dat de tot nu toe mooie en zachte herfst voorbij is. Koning winter komt er aan?
Dertien personen, Woudbloemers en introducees hebben zich opgegeven voor deze ochtend. Twaalf dames en één dappere man. Frouke moet op het laatste moment helaas verstek laten gaan wegens een probleem van ‘buitensluiting’ en Ineke werd wegens ziekte vervangen door haar dochter Sietske. We gaan ‘bollenmand vullen’ in Zuidbroek! In colonne rijden we, via de Fromaweg, Langewijk, Slochterstraat en Noorderstraat, binnendoor naar Zuidbroek. Een autorit van 15 minuten en we staan voor de ‘koude’ kassen van de familie v. Oostwaard.
We waren er niet alleen, de groep groeide gestaag tot ongeveer 40 personen een 1 kind. Het is, in een afgeschut gedeelte van de kas, lekker warm. Na de koffie, speculaaskoekje, het betalen van de workshop en een gedegen uitleg over de verzorging van de ‘bollenmand’:
* vandaag 1 liter water; * de rest van de winter (tot -4 C) gewoon buiten in het zicht; * bij meer dan -4 C vorst binnen zetten in een onverwarmde schuur of tuinhuisje, en niet vergeten: op een emmer!; * eind februari (als het voorjaar er aan komt) de mand vol laten ‘drinken’ met water; * de viooltjes verwijderen als de 1e groene ‘puntjes’ zichtbaar worden en daarna * elke week water bijgieten. En denk er om: het regenwater zal van de bladeren aflopen, dus gewoon met de gieter water geven. Als ons dat allemaal lukt, zullen we tot zeker ½ mei plezier hebben van onze uitbundig bloeiende bollenmand. We luisteren allemaal met volle aandacht want niemand wil dat het project mislukt. Wat een uitdaging zijn we aangegaan.
Dan mogen we eindelijk aan het werk, denken we. Eerst volgt er nog een uitgebreide uitleg over de wijze waarop we 130 bollen in een, in onze ogen, relatief kleine mand krijgen. Simpel bollen in een mand leggen? No way, voor elke laag (en het zijn er 7) is er een werkschema: zoveel bollen binnenin, buitenom, afgewisseld, stijf tegen elkaar aan of losjes volgens eigen inzicht. Het wordt een hele operatie: de rieten mand, naamkaartjes, een schilmesje voor de gaten, diverse plastic potten voor de grond (géén modder!) en het ophalen van de bollen.
En gezellig dat het wordt, we lopen wat af, soms rustig en geconcentreerd, soms wat verdwaast: ben ik nu bij laag 3 of was het al laag 4, heb ik 6 of 8 bollen nodig? Soms is er een file want druk was het bij vlagen wel. Onze handen worden steeds vuiler, al zagen we her en der wel wat handschoentjes verschijnen. Niet bij ons Woudbloemers die zijn niet bang voor een beetje viezigheid. De inhoud van de manden groeit gestaag: weer een laagje grond, weer een laagje bollen. Als kers op de taart zijn er de violen, want wie wil er na een ochtend hard werken thuiskomen met een mand met modder, nee grond! De eenvoudigen onder ons kiezen voor 3 viooltjes, die dat te weinig vinden kiezen er 5, en diegene die deze winter helemaal 1e rang wil zitten gaat voor 7 vioolplantjes. Het resultaat mag er zijn. Prachtige manden nemen we mee naar huis als we tegen 12.00 uur afscheid nemen. In de auto zorgen we er voor dat de bollenmanden stevig tegenelkaar aan staan, want een ‘hersteloperatie’ na het omvallen van de mand, daar wil je echt niet aan. De groepsfoto hebben we vergeten te maken, maar de losse foto’s geven een mooie sfeerimpressie van een geslaagde morgen.
In maart/april zijn er workshops ‘hanging basket’ maken, wie durft de uitdaging aan?
Marian Van Den Berghe